در ابتداي اين نشست، مهندس صابر ميرزائي ضمن اشاره به ظرفيت‌هاي ايران در دستيابي به رشد اقتصادي، افزود: رشد يا بر پايه تخصيص منابع اتفاق مي‌افتد و يا بهره‌وري و اقتصاد دانش بنيان و در توصيف شرايط موجود، دولت را به مثابه لوكوموتيو اقتصادي معرفي نمود.

ميرزائي اظهار داشت: ساير درآمدهاي دولت نيز به نوعي از نفت و گاز هستند و در نهايت عوارض گمركي و ماليات به نفت و گاز متصل مي‌شود. پتروشيمي و فولاد نيز به شدت به گاز و برق وابسته بوده و اگر رانت برق و گاز از صنعت كشور گرفته شود، صنعت فولاد تقريباً غير اقتصادي مي‌شود. همچنين صنعت كشور به شدت به نفت و گاز است چه به لحاظ واردات مواد اوليه و چه به لحاظ ارزاني انرژي وابسته است.

ميرزائي در ادامه اشاره كرد: آنچه دولت بايد انجام دهد اين است كه:

۱-وابستگي به بودجه را كاهش دهد.

۲-رشد نقدينگي را مهار كند.

۳-ظرفيت‌هاي فعال نشده را فعال كند و اقتصاد‌ مبتني بر بهره‌وري و اقتصاد دانش‌بنيان را پيگيري نمايد.

وي همچنين ضمن تأكيد بر ظرفيت‌هاي دانشي در كشور، بر مغتنم شمردن فرصت‌هاي به وجود آمده براي رشد شركت‌هاي دانش بنيان اهتمام ورزيد و اظهار داشت فرصت‌هايي كه از جنس منابع هستند مي‌بايست مورد توجه قرار گيرند كه زمين و تسهيلات نيز از جمله‌ي اين منابع محسوب مي‌گردد.

مهندس ميرزائي با اشاره به تخصيص منابع به پروژه‌ها، تأكيد داشت در كشور حركت‌هاي بزرگي اتفاق خواهد افتاد كه مسئوليت دولت در اين راستا تنظيم‌گري، ايجاد امنيت و رفاه است و پيشرفت كشور در استفاده از فرصت‌ها و ظرفيت‌ها خلاصه مي‌گردد.

در ادامه نشست، مخاطبين پيرامون استفاده از ظرفيت‌ها، قابليت اجرايي شدن ايده‌ها در مسير توسعه كشور و نقش دولت ديدگاه‌هاي خود را مطرح كردند و به بحث و تبادل نظر پرداختند.