دكتر حسن بنيانيان؛ عضو ستاد اجرايي نقشه مهندسي فرهنگي كشور در اين نشست هدف از ارائه خود را تقويت بن‌مايه‌هاي اجرايي سازمان برنامه و بودجه در پرتو اقدامات فرهنگي دانست و گفت: پس از چهل سال كار فرهنگي اجرايي به اين نتيجه رسيده‌ام كه كارشناسان سازمان برنامه و بودجه كارشان عامل رشدشان است چرا كه بهترين صاحب نظران هر دستگاهي در مواجهه با كارشناس سازمان برنامه بهترين ديدگاه خود را ارائه مي‌دهند لذا برخورد فرهنگي اين كارشناسان مي‌تواند در شكل گيري فرهنگ عمومي در دستگاه‌ها نقش ايفا كند. 

وي در پاسخ به اينكه چرا بايد سازمان برنامه به مقوله فرهنگ توجه كند گفت: متاسفانه در كشور به قيمت توسعه پزشكي بهترين استعدادهاي خود را در عرصه علوم تجربي بسيج كرده‌ايم و در بخش‌هاي ديگر با فقر نيروي انساني با استعداد مواجه شده ايم.  لذا كارشناسان و مديران ما بايد براي اظهار نظر در عرصه‌هاي گوناگون بتوانند نگاه جامع و كلان‌نگر به كليت نيازهاي كشور داشته باشند. 

عضو ستاد اجرايي نقشه مهندسي فرهنگي كشوربا بيان چند مثال در خصوص مشكلات يك جانبه‌نگري در ميان مسئولين گفت: عنصري كه در موقعيت تصميم‌گيري و مسئوليت قرار مي‌گيرد حتما بايد فهم همه جانبه‌اي از مسائل داشته باشد و يا اگر اين امكان را ندارد بايد با استفاده از مشاورين امين تصميم درست را در زمان مناسب بگيرد. 

بنيانيان يكي از دلايل‌عدم توجه به مقوله فرهنگ را عدم فهم صحيح از فرهنگ دانست و گفت: معمولا فرهنگ را با ابزارهاي فرهنگي در ذهنمان اشتباه مي‌گيريم. لذا در اين خصوص بايد جاري‌سازي باورها و ارزش‌ها و الگوهاي رفتاري متكي بر يك منبع متعالي همواره بايد مورد توجه قرار گيرد. 

اين مسئول فرهنگي با بيان اينكه فرهنگ روح و كالبد هر جامعه است ادامه داد: فرهنگ به يك معنا مي‌تواند موتور و پيشران توسعه باشد. كارشناسي كه صرفا به مسائل خرد و اقتصادي توجه كند و نتواند نگاه كل‌نگر داشته باشد دچار خطا در تصميم مي‌شود. كارشناسي مي‌تواند در خدمت توسعه كشور باشد كه بتواند تحليل كلان داشته باشد و به صورت فعال مشكل گشاي توسعه كشور باشد. 

وي در خصوص تعريف فرهنگ گفت: پس از بحث‌هاي طولاني به اين نكته رسيدند كه فرهنگ، نظام‌واره‌اي از باورها مفروضات اساسي ارزش ها، آداب و الگوهاي رفتاري ريشه دار و ديرپا، نمادها و مصنوعات كه ادراكات، رفتار و مناسبات جامعه را جهت و شكل مي‌دهد است. 

اين محقق حوزه فرهنگ در واكاوي نگاه خود به ريشه مشكلات گفت: اين كه عده‌اي مشكل ريشه‌اي كشور را  در ساختارها مي‌دانند و يا عده‌اي ديگر در فرهنگ نيروي انساني. به نظر من هر دو به تنهايي غلط است. لذا بر اين باورم كه بايد هر قسمت را به صورت جداگانه بررسي كرد اينكه فرهنگ و ساختار چگونه بر روي يكديگر تاثير مي‌گذارند. مي‌بايست مورد توجه قرار گيرد و بر حسب كليت جامعه و هر سازمان اين گونه بحث‌ها را پي گرفت. 

وي ادامه داد: دفتر فرهنگ و گردشگري سازمان بايد در ميان همه مديران بخشي ساري و جاري شود. اصل هدف انقلاب اسلامي ارتقاي فرهنگ است. حفظ فرهنگ عامل حفظ نظام و انقلاب اسلامي است. مشكلات ريشه‌اي اقتصاد كشور بيش از ۵۰ درصد متاثر از فرهنگ است. لذا در برنامه هفتم توسعه بايد براي اين مهم فكري عاجل كرد. لذا بر اين باورم كه اگر نفت نداشتيم فرهنگ كار و تلاش در بين مديران بيشتر مورد توجه قرار مي‌گرفت. 

بنيانيان با بيان اينكه ارتقاي فرهنگ عامل پيشرفت جامعه است افزود: همچنين بايد مراقب بحث جهاني شدن و تهاجم فرهنگي باشيم. با توجه به اينكه دين نمي‌تواند از سياست جدا باشد. چرا كه دين به معناي باورها است و اين باورها هميشه و در همه جا در زندگي فردي و اجتماعي سياستمداران جريان دارد. بحث جدائي دين از سياست يك بحث سياسي و غير علمي است كه مرتبا تكرار مي‌شود. 

اين پژوهشگر حوزه فرهنگ افزود: در برنامه هفتم بايد به اعتلاي فرهنگ عمومي، تقويت رسانه و تقويت نهاد خانواده توجه ويژه شود. بايد بتوانيم عوامل كم توجهي به فرهنگ را مديريت كنيم لذا از يك سو دچار غيبت نگاه عالمانه به فرهنگ و از سوي ديگر دچار توليد انبوه قانون هستيم. در نقطه مقابل بايد به سمت نقطه تعادل در سازمان‌ها حركت كنيم و به صورت منطقي از قانون‌گذاري و تربيت و فرهنگ‌سازي بهره ببريم با اين وجود تربيت و فرهنگ‌سازي در كشور ما به شدت لاغر شده است. 

وي خاطر نشان كرد: بايد به سمتي برويم كه مردم به صورت خودجوش به قانون عمل كنند. به عنوان مثال ما براي بحث حجاب بايد از خانواده، مدرسه و تلويزيون شروع كنيم و اگر قانوني نوشتيم بايد براي آن قانون هم فرهنگ‌سازي كنيم. ما وقتي قانون نوشتيم نبايد كار فرهنگي را فراموش كنيم. 

بنابر اعلام روابط عمومي مركز پژوهش‌هاي توسعه و آينده‌نگري؛ بنيانيان در خاتمه گفت: فرهنگ نبايد به توليد كالاي فرهنگي تقليل پيدا كند. اگر تصميم را طوري اصلاح كنيم كه ريشه در باور داشته باشد حفظ و نگهداري خواهد شد. اين مدل از ساخت فرهنگي زمانبر است اما در صورت ظهور ديگر آسيبي نمي‌بيند. ما امروز نيازمند نهادسازي فرهنگي هستيم. نبايد به فرهنگ نگاه بخشي داشته باشيم، بايد بدانيم تمام مديران دولتي به صورت آگاهانه و ناخودآگاه در شكل گيري فرهنگ عمومي نقش ايفا مي‌كنند و بايد اين تاثير ناخود آگاه، آگاهانه شود و دانش لازم را براي اصلاح اين تاثيرگذاري پيدا كنند. 

دريافت لينك خبر