به گزارش روابط عمومي مركز، در خلاصه مديريتي اين گزارش مي خوانيم : نوسانات سياستگذاري توسعه منطقه‌اي در ايران تحت تأثير مقتضيات سياسي، اقتصادي و اجتماعي كشور بوده است. اين نوسانات گاه مبتني بر رويكردهاي رشد اقتصادي به عنوان ابزاري براي تمركز سرمايه‌گذاري در مناطق مستعد يا مناطق توسعه نيافته و گاه با عنوان رويكردهاي عدالت اجتماعي مبتني بر سياست‌هاي بازتوزيعي در بين مناطق صورت گرفته است. همچنين اين سياست‌ها زماني براي منطقه‌اي كردن برنامه‌هاي بخشي و زماني هم به‌ صورت برنامه‌ريزي يكپارچه منطقه‌اي به كار ‌رفته است. درنهايت، پيامد اين سياست‌ها منجر به هدررفت منابع، عدم تعادل منطقه‌اي و عدم پاسخگويي به تحريك رشد و توزيع آن در سطح كشور شده است. از اين حيث، اين پژوهش ضرورت بازانديشي در رويكردهاي سياستگذاري توسعه منطقه‌اي كشور را با طرح سياست «توسعه سرزميني» با مفهوم‌سازي خاص‌تر و مرتبط با رويكرد توسعه «اجتماع‌محور» به عنوان رويكرد جايگزين مطرح مي‌كند.

لازم به ذكر است اين گزارش با همت الهام امير حاجلو و با نظارت علمي مينا ابوطالبي تهيه و تدوين شده است. 

دريافت فايل گزارش