در خلاصه مديريتي اين گزارش مي خوانيم : هنگامي‌كه پژوهش­ها استفاده عملي در فرايند تصميم­گيري نداشته باشند اين امر به معناي اتلاف منابع و عدم استفاده صحيح از آن در فرايند تصميم­گيري و اجرا است. در اين راستا عدم كاربست يافته­ها و توصيه‌هاي سياستي حاصل از طرح­ها و پژوهش­ها باعث مي­شود اين قلمرو جايگاه و منزلت واقعي خود را به تدريج در فرايند تصميم­سازي از دست بدهد. با وجود به‌كارگيري محدود (هيچ) نتايج حاصل از يافته­هاي پژوهشي و يا توصيه­هاي سياستي حاصل از طرح­ها و پژوهش­ها براي حل مسائل و مشكلات كشور، ساليانه طرح­هاي تحقيقاتي زيادي انجام مي­شود؛ اما اين پرسش همچنان باقي است كه با توجه به اهميت و تأكيد كاربست يافته­ها در حل مسائل و مشكلات كشور و نيز تأكيد اسناد بالادست بر كاربست، چرا با وجود پژوهش­هاي انجام شده تصميم­گيري­ها و سياست­گذاري­ها از اقبال مطلوب و مورد انتظار در راستاي حل معضلات و مشكلات در سطوح گوناگون در سطح جامعه برخوردار نيست؟ به‌ويژه در تصميم­گيري­ها و سياست­گذاري­هاي طرح­ها و برنامه­هاي توسعه پايدار كه پارامترهاي ديگري مانند منافع كوتاه‌مدت، مصلحت، منافع گروه خاص و ... بر پيشينه علمي و تحقيقي طرح­ها و برنامه­ها غلبه پيدا مي­كند.

اين گزارش در ۷۲ صفحه و با موضوعات متنوعي از جمله: مفهوم كاربست و تأثير مداري پژوهش‌ها در برنامه‌ريزي توسعه، فراتحليلي بر كاربست‌پذيري يافته‌هاي پژوهشي در تجربيات مورد مطالعه، شناسايي موانع و راهكارهاي مؤثر بر كاربست‌پذيري يافته‌هاي پژوهشي در نظام برنامه‌ريزي توسعه و ... منتشر شده است.

لازم به ذكر است اين گزارش با همت محمد علي احمدي شاپور آبادي و با نظارت علمي فرحناز صبوحي تهيه و تدوين شده است.

دريافت فايل