در خلاصه مقدمه اين گزارش مي خوانيم : به گواه تاريخ توسعه در جهان، چه توسعۀ برنامه‌ريزي شده چه برنامه‌‎ريزي نشده، مفهومِ رشد اقتصادي، يعني سرعت افزايش توليد ناخالص داخلي، نه‌تنها اصلي‌ترين معيار پيشرفت كشورها به‌خصوص در رقابت نفس‌گير چند دهه اخير در مناطق مختلف جهان بوده، بلكه سنگ محك اصلي در برآورد پرستيژ و قدرت آنها است. گذار بلندمدت اين مفهوم از رشد برون‌زا در دهه ۱۹۶۰ تا رشد فقرزدا و فراگير در دهه ۲۰۱۰-۲۰۲۰ نشان مي‌دهد علي‌رغم انتقادات وارده بر نگاه تك‌ساحتي به توسعه به‌ مثابه رشد و گذار به مقولاتِ ناظر بر پايداري، هنوز هم وزنِ رشد اقتصادي بر برنامه‌ها و سياست‌هاي توسعه كشورها سنگيني مي‌كند؛ چراكه تجربه درخشان اقتصادهاي نوظهورِ اخير در رشدِ توأم با كاهش فقر و نابرابري يك‌بار ديگر توجه به اين مفهوم را دوچندان كرده است.

 اين گزارش در ۴۶ صفحه و با موضوعات متنوعي از جمله: بررسي مقايسه‌اي كشورهاي واجد رشد ۸ درصديِ چنددهه‌اي و نيز داراي سيستم برنامه‌ريزي ميان‌مدت، نگاه سريع به ارقام رشد و چند آمارۀ موجز دو كشور هند و چين، استراتژي هند نوين و غيره... منتشر شده است.

لازم به ذكر است اين گزارش با همت سيد رحيم تيموري و با نظارت علمي غلامرضا گرائي نژاد تدوين شده است.

دريافت فايل